🔴 از رئیس جمهور مملکت و همراهانش «هیچ» خبری نیست!
کشور در «بهت» و «ابهام» فرو رفته است. در سخنرانی برای «سلامت» آن ها «دعا» می‌کند، سپس با «آرامش» به مردم «اطمینان» می‌دهد که «هیچ» اختلالی در کار کشور به وجود نخواهد آمد. می‌گوید به مسئولان «توصیه‌ها» شده و کارها «مرتب» و «منظم» به پیش می‌رود.
سدی محکم در برابر سیلاب احتمالی!
بعد از گذشت 16 ساعت، رسما اعلام می‌شود که رئیس جمهور شهید شده است. پیامی می‌نویسد. از رئیس جمهور تمجید می‌کند ولی بر خلاف پیام‌های مشابه، فضا را «احساسی» نمی‌کند و بر انتخاب رئیس جمهور جدید تاکید می‌ورزد.
در این گیر و دار، مجلس خبرگان قرار است شروع به کار کند. رئیس جمهور و امام جمعه تبریز غایبان بزرگ این مجلس هستند. در این شرایط در پیامی «محکم» و «ادیبانه»، نظام اسلامی را «تعریف» می‌کند و از دیگران «دعوت» می‌کند تا به «تجربه شکست خورده غرب» بنگرند و در «طرح جامع و استوار و گره‌گشای حکمرانی اسلامی» تأمّل کنند. بعضی جملات را باید چند بار خواند تا دقیق متوجه شد!
همین قدر با قدرت و تهاجمی!
قرار است بر پیکر رئیس جمهورِ شهید و همراهان نماز بخواند. به تجربه حاج قاسم، همه منتظر و نگران جمله «انا لا نعلم منه الا خیرا» هستند. سه بار این جمله را تکرار می‌کند. همه گریه می‌کنند جز او!
فیلم های قبل و بعد نماز هم بیرون می‌آید: همچنان «آرام»، «محکم» و «مطمئن».
از ظهر همان روز، سران کشورهای مختلف به نوبت می آیند برای عرض تسلیت. ولی او برای «تسلیت و عزا» ننشته است. جلسات، «کاری» می‌شود! نقطه اشتراک و تاکید صحبت‌هایش، ادامه ارتباطات و تقویت آن است. با اطلاعات همیشگی‌اش در مورد کشورها و اخبارشان صحبت می‌کند. حتی برای «اسماعیل هنیه» درس تفسیر می‌گذارد که از دو وعده الهی یکی‌اش مانده و آن هم «نابودی اسرائیل» است و شما آن را خواهید دید!
با سران 7 کشور جلسه ی پشت سرهم دارد، شب هم به خانواده رئیس جمهور سر می‌زند.
سه روز گذشت. در هر کشور دیگری این سه روز می‌توانست به «هر اتفاقی» منجر شود. ولی در ایران، «هیچ» اتفاقی نیفتاده است. همه چیز مرتب و منظم پیش می‌رود. مردم برای از دست دادن رئیس جمهورِ شهیدشان عزاداری می‌کنند و اشک می‌ریزند.
🔻پ ن:
فقط یک چیز مانده: حرف‌های نگفته‌ای که شاید «بعدا» بگوید…
آخرین نظرات